හි රු ගෙ සැඬ රැස් කිරණ වැදී මුදු පත් මතට
තු රු ලතා මිලානව ගියා දුක් බර ලෙසට
හි රු ගිලී අවර'ගින් නිදන තුන් තිස් පැයට
සු රු වමට සඳ එළිය සිසිල විය ළොව වෙතට
මි ලි න වු ණ තුරු ලතා වෙත සුවය පෙව්වා
සු ව ඳ දෙ න කොඳ කැකුළු මලින් සැරසෙව්වා
මි හි රි ව න කුරුටු ගී සවනතට කැව්වා
ස ඳ කි ර ණ සවිය වී ජීවිතය මැව්වා
ස ඳ වතෙහි ගුණ වරුණ නොගැයුව ද නුඹට
හ ද වතෙහි ලියා ඇත නොමැත එහි කහට
අ ද අඳුරු අමාවක දිනකි නුබ ගැබට
ස ඳ මඬල එනු මැනවි නැවත පුර පසට
No comments:
Post a Comment