නුඹ සහ මම

නුඹ පහන් කණුවකි
මා ඒ අසළ මෙරුවෙකි
එළිය ගිනි කණ වැකි
මගේ මරණෙට තවත් සැණයකි

විනාඩි කටු

නුඹේ ඔරලෝසුවත්
මගේ ඔරලෝසුවත්
වෙන වෙනම
පැය ගණන්
කැරකෙද්දි
විනාඩි කටු විතරක්
ඉඳහිට
සමපාත වෙන හැටි..!

අද..

මුවේ හස කැන් රැඳී හිතෙන් කඳුළැලි වැටු             ණ

හදේ සිරවුණු සුසුම් මුවෙන් සැඟවී ගෙවු               ණ

අදින් මතු හෙට දිනට පැතුම් කඳු ගොඩ ගැහු         ණ

තවත් එක දිනකි අද අකුරු නැති කවි ගෙතු           ණ 

පරණ කවියක්..

ක‍ටු අකුළේ ඉදුණු කරඹ එරමිණියා රස බලන්න

හැන්දෑවට ඇවිද ඇවිද වෙල් හුළඟේ සුව විඳින්න

වැහි දවසට පාර දිගේ නෙස්ටොමෝල්ට් ගඟ බලන්න

ඇත්නම් මට අතීතයට එක දවසක් ගිහින් එන්න

අවුරුද්දට පැදුරෙ ඉඳන් කෙසෙල් කොළේ කෑම කන්න

ගෙයි මිදුලේ පහන් පැලේ සොඳුරු එළිය යලි දකින්න

‍රැලි සවරම් හැඩට දමල වෙසක් කූඩු සරසවන්න

ආසයි මන් අතීතයට නැවත යන්න එහි රැඳෙන්න

කිචි බිචියෙන් දෙමලිත්තන් හඩ තලනා හැටි අහන්න

දොඹ ගහ යට පොකුණු කැටේ නිල් මහනෙල් මල් දකින්න

නිල් අහසේ වලා කැටිති රටා හදන හැටි බලන්න

අතීතයෙන් එක දවසක් ආයෙත් මට අරන් දෙන්න

පොල් අතු වැනි රටාවකට වැලි ගෙමිදුල අතුගාන්න

කණ්නාඩිය ලඟට ගිහින් මල් ගවුමේ හැඩ බලන්න

ලියන් ගහේ හෙවණ වැ‍ටුණ ලී බන්කුවෙ ඉඳන් ඉන්න

කාටද හැකි ඒ සුන්දර අතීතයට පණ පොවන්න

ආදරණීය ලියන් ගස..

ආදරණීය ලියන් ගස..

මට ඕන..
නුඹ ළඟින් ඉන්න..
නුඹේ සෙවණේ සැනසෙන්න..
නුඹේ ළඟ රැඳි
නිහඬතාවයට
ඇහුම් කන් දෙන්න..
නුඹේ තුරු පත් අතරින්
හිරු එළිය දකින්න..

ඒත් නුඹ..
ගොඩක් දුර,
මගේ පා නොගැටෙන බිමක..
මුල් ඇදපු ගහක්...

වැලි බිඳක්..

මං වෙනුවෙන්
වැලි බිඳක්
වෙන් කරනවද..
ආදරය මුසු වුණ
වැලි බිඳක්..
හිත හීරෙන්නෙ
නැති වෙන්න,
හොඳටම සියුම්
වැලි බිඳක්..

නුඹ..

සැඬ පහරකට හසුව
ගසාගෙන යන විට,
නුඹයි මට දිරි දුන්නෙ
රළ සමඟ පීනන්න..

මහ කුණාටුව මැද
බිඳී මිය යන විට,
නුඹයි ඔවදන් දුන්නෙ
හිතට සවියක් ගන්න..

රළු බොරළු පොළවක
දෙපා පැකිළුණ විට,
නුඹ තමයි අත දුන්නෙ
ආයෙමත් නැගිටින්න..

මිතුරු සුවඳක වෙළී
පෙර සසරෙ පුරුද්දට
නුඹ අදත් ළඟ ඉන්නෙ,
එපා තව දුර යන්න..

මම ගසක් වෙමි

යනෙන සමහර අය..
බඩගිනි වවුලන් ය,
පලතුරු සාරය උරා බී..
රොඩ්ඩක් ඉතිරි කර යති.

තවත් සමහරු..
පියාඹන කුරුල්ලන් මෙනි.
මඳකට ගිමන් හැර,
තමන්ගේ ගමන යති.

සමහර දෙනෙක්,
කුණාටුව වී හමමින්..
අතු ඉති ද පොඩි කර..
බොහෝ හිරිහැර කරති.

කලාතුරකින් කෙනෙක්..
ඉඩෝරෙට වහින වැහි වී,
සිතද සුවපත් කර..
ජීවයෙන් නහවති.

මම ගසක් වෙමි,
හරිත දළු ලා වැඩෙන..
සිසිල් සුළඟට සැලෙන..
ලපටි තුරු පත් දරන..

(පින්තූරය-https://i.pinimg.com/736x/b6/bd/a8/b6bda8487fd986e055528ced69605125--lush-green-go-green.jpg )

දේදුණු..

දේදුණු පායන්නෙ
අවුවත් වැස්සත්
දෙකම ඇති වෙලාවට..

ජීවිතේ සුන්දර වෙන්නෙ
සතුටත් දුකත්
දෙකම ඇති වෙලාවට ද?..

දේදුණු පායන්නෙ
හීන් පොද වැස්සට...

ඒත් වහින්නෙ
අනෝරා වැහි නම්...?

වැහි බිඳු

කඳුළු වලින්

හැදුන වැහි බිඳු..

දුක් කඳුළු

සහ

සතුටු කඳුළු...

ඒව පොළොවට වැටෙද්දි,

අකුරු බවට පත් වෙනව...