සිහිනයකි එ දවස
නුඹ පැලඳ මා හැඩ වුණ
මඳ සුළඟ හා මිතුරු ව
නුඹ ගියා නොපෙනෙන දුර
කටුක රළු පොළොවට
මුල් ඇදපු මම තනියම
අවු වැසි සුළං අදටත්
ඇත පෙර පුරුදු පරිදි ම
ඉර හෙට ද පායයි
නුඹ ගැන නිනව් නැතිවම
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ළබැඳියන් දුර වීමත් හදවත් නොහැඳිනීමත් කඳුළු සැඟවීමත් නොසිදුවිය යුතු දෙයකි කාටත් ගත සිත ගිලන් වීමත් නමුදු නැති බව මවා පෑමත් යුතු දෙයකි කෝමත් ව...
No comments:
Post a Comment